Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

magica27: ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ

magica27: ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ: Ετσι λοιπόν εφτασα ως εδώ. Σαν κι εσένα να ψάχνω να βρώ την ψυχή μου. Η ότι απέμεινε απ’αυτή. Τη λεηλάτησα στο ονομα της αγάπης, της φιλίας,...

magica27: ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΤΙ

magica27: ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΤΙ: Ξημέρωσε μια ακόμα άυπνη νύχτα. Το δωμάτιο έχει γεμίσει καπνό απ τα τσιγάρα που ξεχείλισαν και πάλι το τασάκι κι η νικοτίνη καίει το στόμα....

magica27: Αστεία Πράγματα!!!

magica27: Αστεία Πράγματα!!!: Ολο γυρνάω ανάμεσα σε μη, δεν και όχι... Πού είσαι? και πώς να πώ της καρδιάς ότι δεν υπάρχεις. Κανείς δεν είναι εδώ Δεν ήταν ποτέ!!! Σ όλα...

Αστεία Πράγματα!!!

Ολο γυρνάω ανάμεσα σε μη, δεν και όχι... Πού είσαι? και πώς να πώ της καρδιάς ότι δεν υπάρχεις. Κανείς δεν είναι εδώ Δεν ήταν ποτέ!!! Σ όλα αυτά τ ατέλειωτα χρόνια μοναξιάς κι εγκαρτέρησης. Ελπίδες και όνειρα χαμένα, πνιγμένα στα δάκρυα της προσμονής.... Επειτα μια κρύα μέρα του Οκτώβρη αναθεωρώντας τη ζωή μου, κατάλαβα πόσο λάθος έκανα τότε...Πως να στο πώ τώρα?  Οτι σ αφάνισα για χάρη της προσωπικής μου ματαιοδοξίας, για ένα καλύτερο αύριο... Ενα αύριο που ήταν τόσο σάπιο που σχεδόν δεν έζησε πατέ....... Εξομολόγηση.....Επιβεβαίωση του Λάθους......Μια ζωή στα αζήτητα....Αστεία πράγματα....

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΤΙ

Ξημέρωσε μια ακόμα άυπνη νύχτα. Το δωμάτιο έχει γεμίσει καπνό απ τα τσιγάρα που ξεχείλισαν και πάλι το τασάκι κι η νικοτίνη καίει το στόμα. Πάντα θα λείπει κάτι... Πάντα θα υπάρχει κάτι να θυμίζει ότι τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Το είδα στα μάτια σου το κενό διέκρινα και τρόμαξα. Εκεί στην άκρη των χειλιών μου τρεμόπαιξε ενα πικρό χαμόγελο που δεν έγινε γέλιο... Μακριά απο όνειρα τι να τον κάνω τον ύπνο? θα μου πείς βέβαια  ότι χρόνια τώρα κοιμόμουν τον ύπνο του δικαίου, μα τώρα επιλέγω εγώ. Οχι άλλα όνειρα που το πρωι θα γίνουν εφιάλτες. Θα πάψω να ελπίζω για να μπορέσω να επιλέγω με καθαρό-τρόπος του λέγειν-μυαλό και έτσι θα ζήσω. Λογική χρειάζεται και όχι ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Το αύριο που περίμενα δεν θα έρθει. Πάντα κι αν έρθει θα λείπει κάτι. Ηξερες λοιπόν!!! Γνώριζες!!! Γιατί έπαιξες τέτοιο παιχνίδι σε μένα? Τι περίμενες? Τι προσδοκούσες? Η ειρωνεία έδωσε τη θέση της στο θυμό και ένα δευτερόλεπτο αργότερα με πλημμύρισαν χιλιάδες σκέψεις, Γιατί να φταίω εγώ? Θύτης ή θύμα...Απλά διάλεξε ρόλο και θα ακολουθήσω. Στο δικό μου το θεατράκι είμαι ο θύτης. Πάντα ήμουν ο θύτης της δικής μου ζωής. Οχι το θύμα κι αυτό γιατί αναλαμβάνω τις ευθύνες μου.  Δεν και μην και οχι. Μια κλεμμένη ζωή κι εγώ να χρωστάω παντού εξηγήσεις!!! Οχι λοιπόν, καμμία εξήγηση. Οχι πια εξηγήσεις. Εξηγήσεις δίνεις όταν θέλεις να διορθώσεις κάτι ή ακόμα ακόμα όταν είσαι ένοχος ή θέλεις να συνεχίσεις.... Κι εγώ δεν θέλω τίποτα απ ολα αυτά απο κανένα και με κανένα. Πάντα θα λείπει κάτι απ τις εξηγήσεις αυτές που ζητάς κι αυτό το κάτι να το πείς στον εαυτό σου, όταν εγώ θα είμαι πια μακριά....

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ

Ετσι λοιπόν εφτασα ως εδώ. Σαν κι εσένα να ψάχνω να βρώ την ψυχή μου. Η ότι απέμεινε απ’αυτή. Τη λεηλάτησα στο ονομα της αγάπης, της φιλίας, της προσμονής. Για την καρδιά δεν μιλάμε... Τι να της πείς? Πόσο να αδειάσει σε μια αστροφεγγιά απ’ τη λύπη του αποχωρισμού. Εκείνου, που περνάει τους ανθρώπους στην αντίπερα όχθη για να τους κάνει μόνο ανάμνηση και δάκρυα στα μάτια. Γιατί αυτοί που αγαπάμε και μας λείπουν θα ζούν αιώνια μέσα στα δάκρυα μας. Μένεις μετέωρος στο κενό βαδίζοντας στη μοναξιά σου, κι ακόμα κι ακόμα τα όνειρα σου μοιάζουν ασυντρόφευτα.  Αλλιώς ξεκινάμε τη ζωή μας κι αλλιώς μας έρχεται. Λές τη μια δεν πειράζει, την άλλη θα περάσει και προχωράς. Με ή χωρίς δεκανίκια. Σε θυμάμαι σε μια πτήση απο Λονδίνο. Κάναμε παρέα να περάσει η ώρα. Ακόμα θυμάμαι τη λάμψη στα μάτια σου καθώς και μια διάχυτα διάφανη μελαγχολία. Γελούσες όμορφα. Μου μίλαγες για σένα για τις σπουδές σου την καριέρα σου όπως κι εγώ επίσης. Πέρασαν έτσι 3 ½ ώρες. Αργότερα όποτε μάθαινα για σένα, χαιρόμουν που τα κατάφερες. Εγώ πάλι όχι. Η οχι όπως σχεδίαζα. Δεν έχει σημασία.  Τώρα θα μου πείς ποιός ορίζει και πως την επιτυχία? Επιτυχία ευτυχία ευ-και φεύ!! Επιτυχία είναι ότι εισπράττουν οι άλλοι για μας που βρίσκονται γύρω μας. Αυτά που τους αφήνουμε να βλέπουν κι οχι αυτά που υπάρχουν μέσα μας. Στην ψυχή και στην καρδιά μας. Ισως γιατί η κοινωνία που ζούμε έχει ορίσει συντεταγμένες βάσει παραμέτρων που κατα βάσει είναι υλικές. Να έχεις ή να είσαι. Εριχ Φρόμ. Τον διάβαζα απο τα 16 μου. Πρότυπο. Μη βασίζεσαι σ αυτά που έχεις κατά καιρούς. Ερχονται κι απέρχονται. Να είσαι.Να είσαι ο εαυτός σου. Να είσαι αληθινός, να είσαι εσύ. Κι όταν το επιδιώκεις και το καταφέρνεις, οι άλλοι γύρω σου φεύγουν.  Είναι η αλήθεια που δεν μπορούν ν’αντέξουν πολλές φορές οι άνθρωποι. Κι ότι τους πονάει το απορρίπτουν. Στο ψέμμα και στην υλη βολεύονται. Ηπια χθές αρκετά όπως προανέφερα. Ετσι για να θολώσω λίγο την πραγματικότητα που δεν αντέχω να αντιμετωπίσω. Σύννεφα γύρω μου. Στο μυαλό μου στην ψυχή μου στην άδεια μου μέρα και στην άδεια μου νύχτα. Το φεγγάρι μου χάθηκε ή μπορεί να το έκριψαν τα σύννεφα.  Τι να ξέρουν οι άλλοι φίλε μου!!! Ποιός μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στο γέλιο το δάκρυ κι ανάμεσα στην καταχνιά ένα ήλιο που κάποιοι επιλέγουν να δημιουργούν μέσα στις δικές τους πραγματικότητες? Ας κρίνουν λοιπόν, γιατί οι κριτές αυτού του κόσμου είναι όλοι όσοι ζούν αυτά που κάποιοι τους κληροδότησαν αλλα τα υιοθέτησαν. Να ζούν με το χρήμα για αλήθεια και το κοινωνικόstatus για πραγματικότητα. Γιατί ζούν για να έχουν κι όχι για να είναι.