Ξημέρωσε μια ακόμα άυπνη νύχτα. Το δωμάτιο έχει γεμίσει καπνό απ τα τσιγάρα που ξεχείλισαν και πάλι το τασάκι κι η νικοτίνη καίει το στόμα. Πάντα θα λείπει κάτι... Πάντα θα υπάρχει κάτι να θυμίζει ότι τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Το είδα στα μάτια σου το κενό διέκρινα και τρόμαξα. Εκεί στην άκρη των χειλιών μου τρεμόπαιξε ενα πικρό χαμόγελο που δεν έγινε γέλιο... Μακριά απο όνειρα τι να τον κάνω τον ύπνο? θα μου πείς βέβαια ότι χρόνια τώρα κοιμόμουν τον ύπνο του δικαίου, μα τώρα επιλέγω εγώ. Οχι άλλα όνειρα που το πρωι θα γίνουν εφιάλτες. Θα πάψω να ελπίζω για να μπορέσω να επιλέγω με καθαρό-τρόπος του λέγειν-μυαλό και έτσι θα ζήσω. Λογική χρειάζεται και όχι ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Το αύριο που περίμενα δεν θα έρθει. Πάντα κι αν έρθει θα λείπει κάτι. Ηξερες λοιπόν!!! Γνώριζες!!! Γιατί έπαιξες τέτοιο παιχνίδι σε μένα? Τι περίμενες? Τι προσδοκούσες? Η ειρωνεία έδωσε τη θέση της στο θυμό και ένα δευτερόλεπτο αργότερα με πλημμύρισαν χιλιάδες σκέψεις, Γιατί να φταίω εγώ? Θύτης ή θύμα...Απλά διάλεξε ρόλο και θα ακολουθήσω. Στο δικό μου το θεατράκι είμαι ο θύτης. Πάντα ήμουν ο θύτης της δικής μου ζωής. Οχι το θύμα κι αυτό γιατί αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Δεν και μην και οχι. Μια κλεμμένη ζωή κι εγώ να χρωστάω παντού εξηγήσεις!!! Οχι λοιπόν, καμμία εξήγηση. Οχι πια εξηγήσεις. Εξηγήσεις δίνεις όταν θέλεις να διορθώσεις κάτι ή ακόμα ακόμα όταν είσαι ένοχος ή θέλεις να συνεχίσεις.... Κι εγώ δεν θέλω τίποτα απ ολα αυτά απο κανένα και με κανένα. Πάντα θα λείπει κάτι απ τις εξηγήσεις αυτές που ζητάς κι αυτό το κάτι να το πείς στον εαυτό σου, όταν εγώ θα είμαι πια μακριά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου